Standbeeld in Mölln(D)
Tijl Uilenspiegel is met een paar metgezellen aan de wandel. Ze wandelen urenlang bergop en bergaf. Terwijl zijn metgezellen altijd in zichzelf zitten te kreunen op de zweterige beklimmingen, is Tijl vrolijk, blij en ontspannen. Als ze bergafwaarts gaan, is het plaatje andersom. De vrienden lachen en zijn blij dat hun voeten bijna vanzelf lopen, maar Tijl kijkt grimmig, haast triest. Zo gebeurt het voortdurend, bergop en bergaf.
“Hoe kun je lachen en vrolijk zijn als het zo steil en uitputtend bergopwaarts gaat dat het je de adem beneemt?”, willen de anderen op een gegeven moment van Tijl weten.
Met een brede glimlach op zijn gezicht legt Uilenspiegel uit hoe hij tegen de zaken aankijkt: “Als het bergop gaat ben ik vrolijk. omdat ik weet dat het daarna weer bergaf zal gaan. En daar kijk ik al naar uit! Maar daarna, als ik daarna weer bergaf ga wordt mijn humeur slechter. Ik weet dan namelijk dat de volgende berg wacht en dan moet ik mij weer inspannen!”
Lees verder →
