Moet het onderwijs steeds weer alle nieuwe trends volgen?
Als je een tijdje artikels over onderwijs volgt dan kom je van alles tegen dat in die richting wijst.
Hieronder een kleine verzameling van dingen die ik tegenkwam en die misschien wel voor zich spreken.

Vanaf het einde van de vorige eeuw maakt men leerkrachten wijs, dat onderwijs interactief moet zijn.

Men denkt dat het onderwijs van iedereen is. Allerlei zaken en trends worden gemakkelijk en kritiekloos op het bordje van de scholen gelegd.

Tegenwoordig wil bijna geen ouder nog een gewoon kind.
Kan het kind goed leren dan is het hoogbegaafd.
Leert het kind minder goed dan is het dyslexie of dyscalculie.
Is het een druk kind dan zal er wel adhd zijn en moet er medicatie komen.
Alles moet door de leerkracht geregistreerd worden: doel – plan – evaluatie – nieuw doel – nieuw plan – overleg ouders – overleg instanties – overleg intern begeleider. Het onderwijs is van iedereen en dus moet je rekenschap afleggen.

Lukt het om tussendoor nog ‘lekker ouderwets’ een normale reken- of taalles te geven dan heb je kans dat je hoort: het had eigenlijk anders gemoeten.

Knap die leerkracht die in het huidige onderwijs nog gaatjes vindt om die spannende verhalen over Michiel de Ruyter, Napoleon, de zon en de maan of de Tweede Wereldoorlog te vertellen.
“Mees, mijn opa heeft ook een schip”. (O ja, we zijn interactief.)

Ja, het onderwijs is van iedereen.
Een trend die het verdient om in vraag te stellen.

(vrij naar Lachesis in het Onderwijsblad)