Kinderen uit groep 8 van een Roermondse basisschool schreven gedichten over de tijd toen ze gedwongen thuis waren vanwege de corona-pandemie.

Corona nam bezit van de wereld.
En liet zo zien dat we dan misschien
wel mogen verschillen van kleur
maar toch allemaal hetzelfde zijn.
(fragment van Delainey)

Toen ik in lockdown zat, hoorde ik niks.
De straten waren leeg, maar de ic-bedden vol.
Je proefde haast de tranen en voelde de pijn en het verdriet
van mensen die te horen kregen dat ze de ziekte hadden
en het niet zouden gaan redden.
De straten waren leeg.
Ik hoorde alleen het vallen van de regen.
(Angelo)

Ik zat alleen thuis.
De wind waaide over.
Het voelde alsof we achter tralies zaten.
De dagen gingen voorbij.
(Su)

De juf realiseerde een klein boekwerkje met alle gedichten waarin de kinderen hun gevoelens hebben beschreven. De kinderen hebben hun product aangeboden aan het zorgpersoneel van het ziekenhuis van Roermond omdat deze mensen het volgens de kinderen verdienen.

Bron: De Limburger

Als je wil, dan mag je hieronder reageren op dit artikel !