Klaswerk

met een schoolse blik

Ervaringen als inspecteur van onderwijs

| Geen reacties

Inspecteur van onderwijs
In een ouder exemplaar van Het Onderwijsblad, een uitgave van de onderwijsvakbond AOb, vond ik een artikel waarin de in 2012 overleden inspecteur van onderwijs Dorus Gerritse enkele van zijn ervaringen als inspecteur van onderwijs tijdens schoolbezoeken uit de doeken doet.
Daarbij valt op hoe tijdloos ze zijn. Bepaalde ervaringen opgedaan aan het eind van de vorige eeuw en door hem geventileerd in 1998 komen nu nóg voor, misschien nog wel vaker en indringender.
Hij heeft het over gedragingen van leerlingen, leerkrachten en leidinggevenden en zijn verhalen zijn herkenbaar.
Graag deel ik de volgende ervaring van Gerritse met de lezer van dit weblog.

Een ochtend lang volgde ik een klas van een basisschool. Tijdens die ochtend kwam de directeur pardoes binnen zonder even op de deur te kloppen. Hij blikte niet eens naar de kinderen, maar stapte gehaast naar de lerares, zei haar wat op zakelijke toon en verdween weer even gehaast.
Na afloop van de lessen vroeg ik de lerares of die verstoring haar niet had gehinderd. Antwoord: Moet kunnen, we zijn een flexibele school. Vind je niet dat er zo over je heen wordt gelopen?, vroeg ik. Hoezo?, was haar reactie. Stel, zei ik, dat je thuis zit te praten met een aantal vriendinnen. Stel dat er dan iemand binnenkomt zonder te kloppen, geen van je vriendinnen groet en zelfs niet aankijkt, gehaast een zakelijke mededeling doet en even gehaast weer verdwijnt. Zou je ook dan zeggen: “Moet kunnen, we zijn felexibel”? Zou je dan niet voelen dat er over jou en je vriendinnen heen wordt gelopen? Oh, zei ze, maar dat is iets heel anders. Want thuis is geen school. Inderdaad, zei ik, thuis is geen school, maar mensen zijn altijd mensen, zowel thuis als op school.

De directeur voelde daar op school niet dat hij over mensen heen liep en de lerares voelde niet dat er over haar heen werd gelopen. Zozeer hebben beiden hun menselijk gemoed thuisgelaten toen zij naar school gingen.

Dit voorval riep bij mij een déjà vu-gevoel op en ik ben ervan overtuigd dat een handelwijze zoals beschreven nog steeds voorkomt.

Als je wil, dan mag je hieronder reageren op dit artikel !

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt functionele en tracking cookies (en daarmee vergelijkbare technieken) om uw ervaring op onze website te verbeteren. Ook derde partijen kunnen cookies plaatsen om uw internetgedrag te volgen en u gepersonaliseerde advertenties te tonen binnen en/of buiten onze website. Meer informatie

Deze site is standaard ingesteld op 'cookies toestaan", om je de beste mogelijke blader ervaring te geven. Als je deze site blijft gebruiken zonder je cookie instellingen te wijzigen, of als je klikt op "Accepteren" hieronder, dan geef je toestemming voor het gebruik van Cookies.

Sluiten