Klaswerk

met een schoolse blik

Toen begon al heel sluipend het respect voor onderwijsmensen af te nemen

| Geen reacties

Inspecteur van onderwijs
Eerder schreef ik over de ervaringen van een oud-inspecteur van onderwijs.
Vandaag put ik nog een keer uit de rijke ervaringen van Dorus Gerritse opgedaan aan het eind van de vorige eeuw. Vooral dat laatste is van belang want toen begon al heel sluipend het respect voor onderwijsmensen af te nemen.

Bij een schoolbezoek maakt een leraar van middelbare leeftijd op de speelplaats een corrigerende opmerking bij het gedrag van een leerling. De aangesproken leerling reageert prompt: “Ouwe zak, waar bemoei jij je mee? Jij moest al lang op het kerkhof liggen”. De leraar slikt zijn ergernis in.
Je zou verwachten dat de ouders op gesprek moeten komen, dat de leerling geschorst wordt of erger zelfs van school wordt gestuurd. Niks daarvan, de directeur vindt een standje voor de leerling in de directiekamer toereikend.

Volgens Gerritse is dit voorval zeker niet representatief voor de jaren 90 van de vorige eeuw maar het toont wel aan, dat reeds toen dit soort gedrag, zij het sporadisch, ingang vindt binnen het onderwijs en dat leidinggevenden er geen raad mee weten. Sindsdien is het beschreven gedrag in allerlei vormen alleen maar toegenomen en daarmee het respect voor onderwijsmensen afgenomen. Ook nu weet men er op veel scholen geen raad mee. De mentaliteit van toen om het min of meer te gedogen is er voor een deel nog altijd. Het verwerpelijke gedrag tijdens het voorval op die speelplaats is gaandeweg de jaren zelfs uitgewaaierd naar andere beroepsgroepen zoals hulpverleners en ordehandhavers.

Gerritse: “Als inspecteur heb ik meer dan duizend lessen bijgewoond en daarbij heb ik maar één keer een leraar kwaad zien worden, hoewel er voor mij vaak een donderbui had mogen losbarsten. Over het niet-straffen spreek ik niet eens. Het gaat hierbij om het feit, dat de leraar zijn ergernis verbergt, zichzelf geweld aandoet. Erger nog: zijn ergernis en kwetsbaarheid vaak niet eens meer voelt. Intussen krijgt de leerling het authentieke gemoed van de leraar niet te zien en krijgt hij geen verontwaardiging over zich heen naar aanleiding van zijn onfatsoenlijk gedrag.”.

In het verlengde van het bovenstaande ligt het volgende voorval. Poeslief zegt een lerares: “Jeroen, nu heb ik al zes keer gevraagd of je stil wilt zijn”. Gerritse: “Zes keer, dacht ik, dat is vijf keer te veel. En dat poeslieve, dacht ik, is komedie waarmee zij zichzelf geweld aandoet. Thuis zal ze anders optreden maar hier is zij zogenaamd ‘professioneel’ geprogrammeerd.
Als zij zo doorgaat, zal ook zij spoedig afbranden”.

Als je wil, dan mag je hieronder reageren op dit artikel !

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt functionele en tracking cookies (en daarmee vergelijkbare technieken) om uw ervaring op onze website te verbeteren. Ook derde partijen kunnen cookies plaatsen om uw internetgedrag te volgen en u gepersonaliseerde advertenties te tonen binnen en/of buiten onze website. Meer informatie

Deze site is standaard ingesteld op 'cookies toestaan", om je de beste mogelijke blader ervaring te geven. Als je deze site blijft gebruiken zonder je cookie instellingen te wijzigen, of als je klikt op "Accepteren" hieronder, dan geef je toestemming voor het gebruik van Cookies.

Sluiten