Irritaties in de samenleving

Ik kwam ze weer eens tegen, de irritaties in de samenleving. Een heel krantenartikel gewijd aan die irritaties waarbij een aantal heel hoog scoort: luidruchtige mensen in het openbaar vervoer, bumperkleven op de weg, wachtrijen aan de kassa, verkeerd gebruik van social media, zwerfvuil en niet te vergeten de steeds weer terugkerende overlast van hondenpoep. Veel irritaties keren in onderzoeken ieder jaar weer terug. Zijn ze hardnekkig of is het zo dat onze overheden niets met deze informatie doen?
Toen ik het artikel las moest ik denken aan de vele irritaties die mensen in het onderwijs ten deel vallen.

Irritaties in het onderwijs

Het kunnen er veel zijn. Laat ik me beperken tot enkele spontane herinneringen.
Ik vraag me daarbij af of andere onderwijsmensen ook lichtjes geïrriteerd raken als

» het de derde dag op rij tijdens de pauze regent en de kinderen niet naar buiten kunnen? Je eigen pauze weer naar de haaien want je moet onvoorzien toezicht houden op een drukke meute kinderen. De rest van de dag haal je die broodnodige pauze niet in en de kinderen zijn behoorlijk onrustig. Je neemt je maar weer eens voor om er tijdens de teambespreking een punt van te maken.

» je uitleg maar weer eens wordt onderbroken door een leerling uit een andere groep die je een briefje van een collega onder de neus houdt? Je wordt even van je à propos gebracht omdat die collega eigenlijk meteen een reactie, liefst schriftelijk, verwacht. Daarna probeer je weer in de flow van daarnet te komen en dat lukt niet altijd. Ondertussen begrijp je de goede bedoelingen van de collega maar vraagt je toch af waar je collega de tijd vandaan haalt om deze correspondentie te voeren.

» de directeur voor de zoveelste keer onaangekondigd het klaslokaal betreedt en de les onderbreekt om jou of de leerlingen toe te spreken over iets onbenulligs? Afhankelijk van de inhoud van de mededeling(en) en de manier van presenteren kan de sfeer in de groep behoorlijk verpest zijn. Na vertrek van de baas moet je proberen om de draad weer op te pakken terwijl je je afvraagt waarom de schoolleider dit soort onderbrekingen niet kort voor de schoolbel doet. Hij of zij stond toch ook ooit voor de klas, toch?

» het lijkt dat aan je vakbekwaamheid wordt getwijfeld? Er zijn weer nieuwe regels vanuit de overheid of vanuit het bestuur. In jouw ogen regels die meer op controle dan op verbetering van het onderwijs of de dagelijkse gang van zaken lijken. Regels die veelal tot nodeloos extra werk leiden. Je vraagt je af waar dat wantrouwen over de inspanning van de leerkracht vandaan komt.

» je vaststelt, dat je weer perfectionistisch aan het werk bent? Je hebt het al vaker gehoord en gelezen, het beste uit jezelf halen is goed, maar het wordt een probleem als je continu streeft naar het hoogst haalbare. Toch betrap je jezelf regelmatig op een te accuraat werken tot in het kleinste detail, terwijl je weet dat je ook wat steekjes mag laten vallen omdat je werk daaronder niet zal lijden. Je neemt je dan toch maar weer voor om er beter op te letten.

Zoals gezegd, spontane herinneringen die niet gebaseerd zijn op onderzoek naar irritaties. Maar misschien toch voor menigeen een “feest” van herkenning.

Als je wil, dan mag je hieronder reageren op dit artikel !