Mijn oma

Ik herinner me mijn oma als een lieve oma waar ik heel graag ging logeren. Ik vermaakte me met knutselen, kleuren, tekenen, tuinieren met mijn opa, wandelen in de buurt en meer van dat soort zaken. Internet, playstation, gameboy & Co bestonden nog niet. Je wist niet beter. Ondertussen werd ik natuurlijk ook verwend met pannenkoeken en ander lekker eten.
Mijn oma had meer dan 10 kleinkinderen en die kwamen allemaal wel een paar keer per jaar logeren. En ze deed het maar allemaal, we vonden dat heel gewoon.
Het is lang geleden, mijn oma leeft al lang niet meer, maar ik bewaar heerlijke herinneringen.

Oma’s op school

Zo af en toe kwam ik als leraar ook op school in aanraking met oma’s. Oma’s als ‘leesmoeder’ (nee, we noemden ze nooit leesoma), oma’s als overblijfhulp of oma’s als breng- of afhaaloma.

Het wordt een heel ander verhaal als een oma in plaats van de ouders plotseling opduikt tijdens het 10-minuten-gesprek. Je bent dan als leerkracht heel even van je stuk gebracht want hoe ga je ermee om? Eigenlijk wil je je verhaal kwijt aan de ouder(s) en niet aan oma. Het overkwam me één keer. Oma van Whitney vertelde me, dat haar dochter, een alleenstaande moeder, zo erg aan de drugs was dat ze zelf niet in staat was om te komen. Ook bleek tijdens het gesprek, dat langer duurde dan bedoeld, dat zij eigenlijk haar kleindochter opvoedde omdat moeder regelmatig niet aanspreekbaar was. Vervolgens heb ik de rest van dat schooljaar bijna uitsluitend met die lieve oma gecommuniceerd.
Nog zo’n lieve oma maakte ik ooit mee toen ik net afgestudeerd voor de klas stond.
Ik werkte in een echte volksbuurt en er werd tijdens de les plotseling op de deur geklopt.
Ik opende de deur en een mevrouw stelde zich voor als de oma van Roy. Ze vertelde me dat ze net op de weekmarkt een koopje had kunnen doen. Het koopje bestond uit regenlaarzen voor Roy en omdat ze zijn schoenmaat niet precies wist wilde ze hem die even laten passen. Ruilen van die laarzen kon nog tot het einde van de markt en dat zou over een half uur zijn. Vervolgens heeft Roy de laarzen op de gang gepast en oma was tevreden.

Omwille van de privacy zijn de namen verzonnen.

Als je wil, dan mag je hieronder reageren op dit artikel !