Vluchtheuvel met zebrapad

Vanuit mijn appartement heb ik zicht op een redelijk drukke weg.
Het had nogal wat voeten in de aarde om die weg over te steken. Ik schrijf ‘had’ omdat er verandering optrad toen de gemeente ongeveer een jaar geleden een vluchtheuvel met zebrapad liet aanleggen. Een hele verbetering want nu zie ik dat veel mensen gebruik maken van dat zebrapad.
Een stuk veiliger allemaal dus.
Desondanks zie ik regelmatig (en ik zit beslist niet de hele dag naar die weg te kijken) mensen die weg op andere plekken oversteken. Het is blijkbaar teveel gevraagd om enkele meters verderop het zebrapad te gebruiken.

Toen ik het zebrapad naderde

Het toppunt maakte ik enkele weken geleden zelf mee toen ik dat zebrapad naderde.
Een moeder met 3 kinderen stond in de buurt en wilde die weg oversteken. Plotseling riep een van die kinderen, ik schatte haar rond de 10 jaar: “Mama, zullen we naar het zebrapad gaan?”. De moeder reageerde op tamelijk geïrriteerde toon: “Nee dat hoeft niet, we steken hier over!”.
Alle verkeerslessen ten spijt, je kunt daar nog zoveel energie in steken, als ouders vervolgens het tegenovergestelde doen van wat de kinderen leren, zoals hier bij dat zebrapad, dan weet je het weer: We leven wat educatie en opvoeding betreft in twee werelden.

Heb je ook een ervaring waarin twee werelden botsen? Meld je dan via het contactformulier en ik plaats jouw verhaal op deze website.

Als je wil, dan mag je hieronder reageren op dit artikel !