Een verhaaltje…

Het verhaal speelt enkele honderd jaar geleden in een dorpje in Italië. Hier woonde meneer Meter, van beroep postbesteller, heel gelukkig met zijn vrouw en kinderen. Meneer Meter had lang gespaard om bij de timmerman van het dorp een nieuwe voordeur te laten maken. Op een dag besloot hij, samen met zijn vrouw, om de deur te gaan bestellen. Hij ging naar de timmerman en vertelde hem over zijn plan. De timmerman wilde weten hoe groot die deur moest worden. Verhip, daaraan had meneer Meter niet gedacht. Hij liep naar huis en bekeek zijn oude deur en spreidde zijn armen naar links en naar rechts, naar boven en naar beneden. Snel liep hij terug naar de timmerman en toonde hem met gespreide armen hoe breed en hoe hoog de deur moest worden. De mannen spraken een prijs af en de timmerman beloofde aan meneer Meter dat de deur over een week klaar zou zijn. Hij zou de deur dan brengen en ook nog plaatsen. Meneer Meter ging al fluitend en met een tevreden gevoel naar huis. Hij kon bijna niet wachten tot de deur klaar zou zijn.
Na een week was het wachten voorbij. De timmerman verscheen met zijn kar met daarop een schitterend mooie deur. De deur werd afgeladen en richting deuropening gedragen. Maar al heel snel bleek, dat die deur helemaal niet paste. De deur was niet breed en ook niet hoog genoeg. Hij was gewoon te klein en dat op alle fronten. De timmerman werd een beetje kwaad en riep tegen meneer Meter dat hij niet goed had gemeten. Meneer Meter was het helemaal niet eens met de timmerman en schreeuwde, dat de timmerman een slechte timmerman was die zelf niet goed kon meten. Zo ging het nog een tijdje, tot mevrouw Meter de kemphanen het zwijgen oplegde.
Uiteindelijk gaf de timmerman toe, dat het heel vaak voorkwam dat deuren en ramen niet pasten, omdat iedereen op een andere manier met afmetingen kwam aanzetten. Hij had er ook geen oplossing voor. Maar mevrouw Meter stelde voor om een manier van meten te bedenken die iedereen zou gaan gebruiken zodat de timmerman nooit meer een probleem met niet passende deuren en ramen zou hebben. De timmerman en meneer Meter vonden dat een geweldig idee en meneer Meter ging meteen aan de slag om iets te bedenken.
Na dagen en nachten nadenken bedacht hij een manier van meten die hij, een beetje eigenwijs, de “meter” noemde. De timmerman maakte van de te kleine deur allemaal even lange “meters” en die verdeelden ze onder de inwoners van het dorp.
De uitvinding van de meter ging als een lopend vuurtje en kwam ook terecht bij de geleerden van het land. Zij waren zo onder de indruk dat vanaf toen de uitvinding van de “meter” wereldberoemd werd. Als beloning voor zijn uitvinding mocht de heer Meter een nieuwe deur bij de timmerman bestellen en nu met de juiste maten.

Het verhaal van meneer Meter

Ik vertelde dit verhaal jarenlang bij de eerste uitleg van het metriek stelsel. Ieder jaar opnieuw stelde ik vast, dat de kinderen geboeid luisterden als ik het verhaal vertelde en de typetjes (meneer Meter, de timmerman, mevrouw Meter) een beetje theatraal erbij uitbeeldde. Het was steeds een geslaagde start van wat daarna kwam, namelijk een verdieping van het metriek stelsel. Zelfs tijdens oudergesprekken werd ik ermee geconfronteerd want het verhaal werd ook thuis verteld.
Er zit alleen een klein “maartje” aan dit verhaal. Het is helemaal niet waar, het is compleet verzonnen. Het is dus een grote leugen. Ik vind het een vrij onschuldige leugen en een soort leugen om bestwil. Ik bereikte er interesse voor het metriek stelsel (en waarom het er überhaupt is) mee.
Trouwens waar maak ik me nog druk om in de huidige tijd, een tijd waarin de leugen regeert. Kijk naar de Brexit en naar Amerika, dan weet de lezer wat ik bedoel. Mijn leugenachtige verhaaltje mag nog onschuldig genoemd worden (ik zei het al), de leugens die langskomen op Facebook, bij Twitter en op bepaalde nieuws-websites zijn van een heel ander gehalte. En bij die minder onschuldige leugens stel je dan ook nog verbijsterd vast, dat het hele volksstammen niet eens deert, omdat ze het andere verhaal niet eens kennen of niet willen kennen. Inderdaad, de leugen regeert.

Nog even naar mijn verhaal. Het mooiste compliment voor mij was, toen ik na jaren een oud-leerling tegenkwam die me aan het verhaal van meneer Meter herinnerde.
Het echte verhaal over de meter staat op de website van Wikipedia.

Als je wil, dan mag je hieronder reageren op dit artikel !